Экспазіцыя "Чалавек славіцца працай"
Дабрабыт нашых продкаў залежаў ад сабранага ўраджаю.
Дзень пачынаўся з узыходам сонца і
заканчваўся, калі сонца заходзіла. Аралі, баранавалі, сеялі збожжа, сярпамі
жалі, малацілі цапамі на таку. Ураджай захоўвалі ў гумнах. Малолі зерне па меры
неабходнасці. Для гэтага выкарыстоўвалі каменныя жорны.
Галоўны экспанат – печ. Яна звычайна была вялікая і займала палову
памяшкання. І менавіта каля ішло жыццё. Палілі ў печы раніцай, гатавалі і
снеданне, і абед. Варылі ежу ў чыгунках. У такіх печах нашы прабабулі самі
выпякалі хлеб. У куце (інакш –
качарэжніку) можна ўбачыць качаргу, чапялу і вілы для чугуноў. Усё гэта павінна
было быць пад рукой у гаспадыні. Зімой на печы любілі пагрэцца і адпачыць і дарослыя,
і дзеці. Там жа ноччу і спалі. У падпечак на зіму заганялі курэй, таму што
хлявы былі халоднымі.
Побач на паліцы захоўвалі міскі, слоікі, лыжкі, збаны. Глiняны посуд i сёння карыстаецца попытам. Прыгожа
глядзiцца ён i на кухоннай палiцы, i на абедзенным стале. А ў нашых прашчураў глiняныя вырабы былi
на любы густ, для розных патрэб. У
збанах звычайна трымалi малако: доўга не скiсае, а ў
гарачыню – халоднае. Тут жа можна
ўбачыць і бойку, у якой білі масла.
У
кожнай гаспадарцы было цэлае
сямейства кашоў, старых i новых, вялiкiх i малых. Без iх, лёгкiх i зручных, не
абыходзiлiся нi дарослыя, нi дзецi. У вялікіх кашах з
плеценымі вечкамі захоўвалі сушаныя каўбасы, паляндвіцы, кумпякі.
Асвятлялася хата лямпай, у якую залівалі керасін.
Комментариев нет:
Отправить комментарий